Kontakty rodziców z dziećmi stanowią nie tylko prawo ale i obowiązek rodziców i należą do „praw rodzicielskich” wskazanych w art. 48 ust. 2 Konstytucji RP. Utrzymywanie kontaktów z dzieckiem ujmuje także prawo i obowiązek dziecka. Odpowiada to uregulowaniu zawartemu w art. 9 ust. 3 Konwencji o prawach dziecka stanowiącym, że dziecko ma prawo do utrzymywania regularnych stosunków osobistych i bezpośrednich kontaktów z obojgiem rodziców, z wyjątkiem przypadków gdy jest to sprzeczne z najlepiej pojętym interesem dziecka.

W sytuacji, gdy kwestią sporną nie są same kontakty, a nawet ich częstotliwość, ile miejsce ich urzeczywistnienia Sąd może uwzględnić, aby spotkania odbywały się w innej lokalizacji niż dom rodzica sprawującego stałą opiekę oraz bez udziału tego rodzica. Na terenie powiatu biłgorajskiego realizacji takim postanowieniom służy OIK.

W takiej sytuacji OIK może przeprowadzić spotkania sądowe rodzica z dzieckiem w obecności psychologa zatrudnionego w Ośrodku, JEDYNIE na podstawie jasnego sprecyzowania w postanowieniu wydanym przez Sąd.
Spotkania takie odbywają się w pomieszczeniu przyjaznym dla dziecka, gdzie są dostępne gry, zabawki oraz sprzyjające warunki, które mają ułatwić interakcję z dzieckiem.

Psycholog obecny na spotkaniu sądowym:

• nieprzerwanie bierze udział przez cały czas trwania kontaktu,
• zakańcza kontakt po upływie przewidzianego orzeczeniem czasu,
• nie ingeruje w przebieg kontaktu poza oczywistymi sytuacjami stanowiącymi zagrożenie zdrowia lub życia dla osób biorących udział w kontakcie,
• nie ma roli doradczej czy zastępującej strony kontaktu w zakresie ich obowiązków.

Należy mieć na uwadze, iż kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się z nim, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej. Zatem wzajemne kontakty są prawem zarówno rodziców jak i dzieci. Jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia; w braku porozumienia rozstrzyga sąd opiekuńczy (art. 1131 § 1 kro).
Zakaz kontaktów ma charakter wyjątkowy i musi być uzasadniony poważnym zagrożeniem dobra dziecka. Praktyka sądowa wskazuje, że w zdecydowanej większości wypadków wnioski o uregulowanie kontaktów są uwzględniane.